Nicolette Biessels

Mijn eerste kennismaking met beeldhouwen in steen - medio 1998 - staat in m'n geheugen gegrift. Ik was meteen verkocht en die liefde is nooit meer overgegaan. Stenen kunnen me verleiden, uitdagen. Met hun vorm, kleur of hardheid. Soms zie ik het beeld direct in de steen, soms kan ik uren of zelfs dagen rondom een steen draaien. Kijken, verleggen, kijken. Het is een spel dat ik met plezier speel. Hoe inspannend en fysiek beeldhouwen soms kan zijn, voor mij is het pure ontspanning.

Bij mijn beelden ligt het zwaartepunt op een weergave van het vrouwelijk lichaam. In mijn werk vormen ruwe oppervlaktes van de steen vaak een contrast met de glooiende lijnen van het menselijk lichaam, waarbij de ‘zachtheid’ van de vrouwelijke belijningen juist uitnodigt tot een aanraking. Daarbij krijgt de betovering van de vorm ook door het contact met de koude steen een andere dimensie.

Tijdens de expositie zijn beelden van marmer, serpentijn, travertin en albast te zien.